[HET GROENE EI] ‘Alles komt goed, als ieder zijn deel doet’

17 Februari 2014

Wie mij kent, zal mij in die stelling herkennen. Vooral in het eerste deel van de uitspraak. Als fulltime werkende 39-jarige moeder en echtgenote ben ik nochtans door de wol geverfd en weet ik dat het leven niet altijd op rolletjes loopt. Als hoofdverpleegkundige word ik dagelijks geconfronteerd met een dure gezondheidszorg waarin een aantal zaken absoluut beter kunnen. Waar sprake is van overconsumptie, moet dit worden teruggeschroefd. Preventie en voorlichting zijn ontzettend belangrijk, maar blijken nog onvoldoende uitgebouwd. Het overmatig gebruik van genotsmiddelen (alcohol, drugs, roken) wordt in onze maatschappij nog te sterk getolereerd, ook al tonen studies duidelijk aan dat ze schadelijke gevolgen op de eigen gezondheid en die van anderen hebben. Ieder mens draagt toch een zekere verantwoordelijkheid voor zijn/haar eigen gezondheid, naar mening is die persoonlijke verantwoordelijkheid aan een maatschappelijke opwaardering toe. Als moeder maak ik mij zorgen om de leefbaarheid van onze maatschappij. Stress en jachtig leven lijken inherent aan ons tijdsbeeld. De druk op onze kinderen is groter dan ooit. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat langer werken noodzakelijk is, toch meen ik ook dat er moet gezocht worden naar manieren om af en toe anders te leven en te werken, al mag dit niet ten koste gaan van de belastingbetaler.

Als mens zie ik de wereld rondom mij op korte termijn veranderen: alles raakt volgebouwd en groen gaat verloren tussen de bakstenen. De wegen slibben dicht, files worden steeds langer. Desondanks zijn en blijven de openbare vervoersmogelijkheden ontoereikend en kiezen we (noodgedwongen?) nog steeds massaal voor de auto.  Biolandbouw wordt ondergewaardeerd en blijft dus nog (te) duur voor vele mensen. Duurzame technologie en energie vinden nog steeds onvoldoende ingang in onze maatschappij. Hierin kan een bestuur volgens mij toch een wezenlijk verschil maken. 

Na jaren van aversie ten aanzien van politici die vooral besturen in termen van 'stemmen ronselen en behouden', merk ik nu dat het ook anders kan. In Groen vind ik de enige partij die bereid is om een lange termijn politiek te voeren die ecologisch verantwoord is. Ecologisch betekent: goed voor milieu én mens, en betreft bijgevolg ook de maatschappij waarin we leven. Daarvoor wil mij inzetten: een leefbare toekomst voor onze kinderen en de kinderen na hen. Maar dat veronderstelt inzet en volharding, van elk van ons.

The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams, zei E. Roosevelt ooit. Wel, ik geloof in mijn dromen. Ik geloof in een leefbare toekomst. 

Sarah Wouters