De spreuk vanmorgen aan mijn theebuiltje: 'fingerpaint more, point the finger less'. Oftewel: 'wijs anderen minder met de vinger, en doe zelf meer mooie dingen met je handen'. Voor een theebuiltje kan dat wel tellen, vind ik. Want, ondanks mijn absoluut groene politieke aspiraties, kunnen we inderdaad 'de anderen' niet alles verwijten. OK, afvalverwerking kost veel, maar wie maakt dat afval? Niet alleen de regering dacht ik zo. En er zijn wel degelijk manieren om je persoonlijke afvalberg te verkleinen.

En OK, ons landje blinkt uit in overregulatie en schiet tegelijk weer regulerend tekort. Maar wie zoekt naar de achterpoortjes? Zo ongeveer iedereen, lijkt mij soms. Zowel degenen die ze inbouwen,  als degenen die de regels opgelegd krijgen.

Verkiezingscampagnes bvb. kosten belachelijk veel geld, maar wie zwijgt en ecologisch verantwoord weinig reclame maakt, blijft onbekend en onbemind. En dus doet Groen mee. Omdat het belangrijk is dat Groen een plaatsje verovert tussen de andere partijen. Omdat Groen een beleid wil uitbouwen waarin het goed leven is voor iedereen, nu en ook later en véél later, als onze achterkleinkinderen een gezin gaan stichten.

Maar ik wijk af. Fingerpaint more, point the finger less. Laten we bij onszelf beginnen. Zien hoe we zelf de wereld een klein beetje schoner, mooier, blijer kunnen maken en dan kijken hoe we dat samen met de anderen nog beter kunnen doen.  

Sarah Wouters